Duchowość benedyktyńska

Duchowość benedyktyńska, oparta na „Regule św. Benedykta”, jest jedną z najstarszych i najbardziej uporządkowanych dróg życia duchowego w Kościele. Wprawdzie wyrosła w murach klasztorów, jej mądrość i rytm są źródłem głębokiego rozwoju także dla bardzo wielu osób świeckich.

Hasło wypowiadane przez mnichów „Ora et labora” – „módl się i pracuj” – doskonale streszcza benedyktyńską wizję życia.

Modlitwa i praca w żadnym wypadku nie są przeciwieństwami tylko wzajemnie się przenikają. Każda czynność staje się się modlitwą, jeśli towarzyszy jej uważność i oddanie. Ta duchowość uczy, że Bóg obecny jest nie tylko w kościele, ale wszędzie tam, gdzie człowiek służy drugiemu z miłością.

Jedno z centralnych miejsc w duchowości benedyktyńskiej zajmuje liturgia. Modlitwa wspólnotowa, zwłaszcza Liturgia Godzin, jest wkomponowana w rytm dnia. To w niej człowiek uczy się słuchać Boga. Św. Benedykt wzywa: „Słuchaj, synu, nauk mistrza” – to zaproszenie do postawy pokory i otwartości na Boże prowadzenie.

Medalik Świętego Benedykta
Medalik Świętego Benedykta Creative Commons

Duchowość benedyktyńską możesz kojarzyć również z Medalikiem św. Benedykta. Słowa umieszczone na medaliku: „Idź precz, szatanie, nie kuś mnie do próżności; złe jest to, co podsuwasz, sam pij swoją truciznę” (łac.: Vade Retro Satana, Numquam Suade Mihi Vana, Sunt Malae Quae Libas, Ipse Venena Bibas) – traktuj jako wyraz własnej decyzji, by nie grzeszyć. To nie jest żaden rodzaj amuletu czy czegoś podobnego.

Ważnym elementem jest także umiłowanie ciszy i stabilności. Cisza to nie pustka, ale przestrzeń, w której Bóg do nas mówi. Stabilność natomiast uczy wierności – miejscu, wspólnocie, zobowiązaniom. To duchowość zakorzenienia, cierpliwego wzrastania i pokoju serca. Dlatego mnisi przypominają nam o znaczeniu Medytacji Chrześcijańskiej wywodzącej się od Ojców Pustyni.

Jak żyć lepiej?

Dla katolików szukających głębi i równowagi, duchowość benedyktyńska może być drogowskazem jak żyć lepiej czyli: wolniej, uważniej, w harmonii z Bogiem i samym sobą. To duchowość rytmu, modlitwy i prostoty – a w jej centrum bije ciche, ale niezmienne Serce Chrystusa. Czy potrafisz zatrzymać się, aby usłyszeć Jego głos?

Wykorzystano zdjęcie „ściernisko” Palla na darmowej licencji

Chcesz poprawić lub rozbudować ten artykuł? Skontaktuj się z nami!

Możesz również polubić…